Szlak Międzyzdroje – Wolin już znamy z poprzedniej wycieczki w odwrotnym kierunku. Tym razem modyfikujemy więc trochę trasę.
| Rodzaj trasy: | długodystansowa |
| Szlak: | Szlak Wokół Zalewu Szczecińskiego, Blue Velo, brak szlaku |
| Liczba kilometrów: | 52 km |
| Trudność: | łatwa |
| Przewyższenia: | 370 m ↑ 360 m ↓ |
| Podłoże: | asfalt, płyty betonowe, szutry |
| Drogi: | wały rzek, drogi i ścieżki leśne i polne, drogi o małym i średnim natężeniu ruchu, ścieżki rowerowe, CPRy |
| Atrakcje dodatkowe: | Międzyzdroje (molo), Lubin (grodzisko), Wolin (wieża widokowa, centrum wikingów) |
| Ślad GPX |
Prognozy pogody na dzisiaj nie są zachęcające. Planowaliśmy spędzić dziś kilka godzin na plaży w Międzyzdrojach lub później na plaży w Wolinie. Niestety pogoda krzyżuje nam plany.
Międzyzdroje
W Międzyzdrojach rano pierwsze kroki stawiamy na molo. Ma prawie 400 metrów długości i jest o tyle ciekawe, że nie stanowi linii prostej. Podczas naszego poprzedniego pobytu w tym miejscu był taki tłum, że nie dało się wejść (słoneczna niedziela). Dzisiaj korzystamy z wczesnej pory i faktu, że porywisty wiatr i chmury odstraszają spacerowiczów.
Przed samym wejściem na molo znajdujemy niewielki napis „Międzyzdroje” i pomnik ośmiornicy. Nim opuścimy tę miejscowość, podziwiamy jeszcze zdobne domy i kamienice wzdłuż deptaka.
Zajeżdżamy jeszcze kawałek w stronę Świnoujścia, żeby posiedzieć na plaży z dala od mola i ludzi. Dzisiaj czuć nadchodzącą burzę, morze jest niespokojne, niebo coraz bardziej ciemne. Jest klimacik!
Grodzisko w Lubinie
Z Międzyzdrojów wyjeżdżamy szlakami Blue Velo i Wokół Zalewu Szczecińskiego. Tę trasę już znamy, więc jej fragmenty tym razem modyfikujemy.
W Zalesiu mijamy muzeum Bunkier V3. Chmury zbliżają się coraz bardziej, a muzeum jest na wolnym powietrzu, więc niestety i tym razem do niego nie wstępujemy.
Przed deszczem zdążamy jeszcze do grodziska w Lubinie. Poprzednio nas tu nie było, bo jechaliśmy szlakiem przez Turkusowe Jeziorko w Wapnicy, więc tym razem jest szansa na zapoznanie się z inną atrakcją. Atrakcja jest ciekawa, jednak nie przy tej pogodzie. W słońcu i przy dobrej widoczności musi się roztaczać stąd piękny widok na Zalew Szczeciński. Dzisiaj nie robi takiego WOW. Ale i tak jest ładnie.
Szybko zwiedzamy grodzisko, oglądamy widoki i wracamy na parking, gdzie zostawiliśmy rowery. Są tu 2 spore wiaty ze stolikami (i miejsce na grilla) oraz zamykana, czysta, bezpłatna toaleta. Przeczekujemy pod wiatą ulewę planując dalszą dzisiejszą trasę i czytając książki.
Woliński Park Narodowy
Gdy tylko deszcz przestaje padać, ruszamy dalej. Żeby nie zawracać (zwłaszcza że na wjeździe do Lubina jest objazd ze względu na remont drogi), jedziemy przed siebie. Na wyjeździe z Lubina ucieka przed nami dzik albinos!
Trochę jadąc, trochę idąc pokonujemy niebieski szlak pieszy przez Woliński Park Narodowy. Nie ma żadnych problemów z przejściem. Początkowo ścieżka jest dość wąska, po czym przekształca się w całkiem szeroką drogę przez las. Jest tu bardzo przyjemnie, a deszcz tylko dodał temu miejscu specyficznego klimatu.
Wokół Zalewu Szczecińskiego
Przejazd między Wolińskim Parkiem Narodowym a Wolinem pokonujemy cudowną ścieżką rowerową – najpierw po szutrze, następnie po płytach betonowych, żeby w końcu wjechać na asfalt. Między polami i łąkami z widokiem na Zalew Szczeciński nie jedzie się, a wręcz płynie!
Wolin
Do Wolina wjeżdżamy od strony zachodniej. Najpierw mijamy stary wiatrak holenderski. Zaraz obok niego stoi MOR. Na ścieżce obok wiatraka warto zwolnić, ponieważ wzdłuż niej umieszczone są tablice informacyjne dotyczące atrakcji w Wolinie. Swoją drogą, informacja dla zainteresowanych, Centrum Słowian i Wikingów jest otwarte dość krótko (my nie zdążyliśmy), a wejście do niego nie jest od strony Wolina, tylko z Recławia.
Dalej kierujemy się w prawo na plażę i do mariny w Wolinie. Są to dość nowe obiekty, oddane do użytku dopiero 2 lata temu. Są dość oddalone od centrum miasteczka, obok jest duży parking. Dzisiaj, po deszczu, nie ma tu nikogo, możemy więc nacieszyć się ciszą i urokiem tego miejsca.
Kolejna nowość w Wolinie to piękny park z alejkami, miejscem na grilla, altankami, placem zabaw itd. Na jednym ze wzgórz w parku zlokalizowana jest wieża widokowa. Ma ponad 30 metrów i czuć od niej świeżością. Wychodzi się na nią bardzo długo, ponieważ zamiast schodów są w niej pochylnie. Dzięki temu jest dostępna dla niepełnosprawnych. Co ciekawe, obowiązuje na niej limit osób – wchodzący i wychodzący ludzie są zliczani i w przypadku przekroczenia limitu bramka się automatycznie zamyka.
Z wieży roztacza się widok na wszystkie strony świat, a na każdym boku platformy widokowej rozmieszczone są tablice ze zdjęciami, na których podpisane jest wszystko, co stąd widać. A widać zarówno miasto Wolin, centrum Wikingów, jak i fragment rzeki Dziwny i Zalewu Szczecińskiego.
Wiejkowski Las
W Wolinie zatrzymujemy się na obiad w jedynek pizzerii w mieście i robimy zakupy w jednym ze sklepów. Dalej jedziemy jeszcze kawałek szlakami rowerowymi. W Zagórzu odbijamy w lewo. Musimy się dostać na nocleg, który mamy w Wiejkowskim Lesie. Dlaczego tam? Zaczynają się wakacje, weekend, więc już 1,5 miesiąca temu nie udało nam się znaleźć wolnej kwatery nigdzie w okolicy Stepnicy i Stepniczki. A szkoda, bo przez to omija nas uroczy fragment trasy nad Zalewem Szczecińskim, który znamy z poprzedniej wycieczki.
Za to przejeżdżamy przez całe pole wiatraków (jest ich ponad 10), dalej przez wioski, aż wjeżdżamy do lasu. Nie wiemy, czy na pewno będzie tu przejezdnie, ale mamy taką nadzieję.
Patrząc na mapę, martwi nas tylko przejazd przez rzekę Wola Struga – czy będzie? Szczęśliwie szybko się okazuje, że drogami pożarowymi jedzie się tu całkiem nieźle. Tylko w jednym miejscu jest spory piasek, ale dzisiaj jest ubity przez przedpołudniowy deszcz, więc nie utrudnia jazdy za bardzo. A Wola Struga? To wręcz strumyczek, który prawie można pominąć. Przejeżdżamy przez most nad nią.
Docieramy na nocleg. Jest tu ciekawy klimacik. W głównym budynku najbardziej ciekawi nas stara maszyna do pisania. Na zewnątrz z kolei furorę robią osiołki. Całkiem nieźle trafiliśmy z tym noclegiem, mimo konieczności zmiany trasy!
Do zobaczenia na kolejnym smoczym szlaku!
Wesprzyj Smoka na Suppi lub postaw kawę!
